Σκουλαρίκια από τυρκουάζ

Πίσω στη δεκαετία του '80 όταν τα μεγάλα, πλαστικά, κακόγουστα κοσμήματα ήταν της μόδας, ένα διαφορετικό μαγαζί με κοσμήματα άνοιξε στη γειτονιά μου στην Αθήνα. Πουλούσε όμορφα, χειροποίητα, ευφάνταστα, καλλιτεχνικά κοσμήματα φτιαγμένα κυρίως από ασήμι και ημιπολύτιμες πέτρες - ήταν πολύ νωρίς για την τάση των μικτών υλικών στην κατασκευή κοσμημάτων. Δεν θέλω να πω ότι ήμουν ένα ιδιαίτερα εκλεπτυσμένο κορίτσι, σαν έφηβη φορούσα ότι φορούσαν τα περισσότερα κορίτσια εκείνη την εποχή αλλά το να μπαίνεις σ'αυτό το μαγαζί ήταν σα να μπαίνεις σε έναν καινούργιο κόσμο. Κάθε φορά που το επισκεπτόμασταν με τη μαμά μου κυρίως όταν θέλαμε να αγοράσουμε ένα "καλό" δώρο, ευχόμουν να ψωνίζει πολύς κόσμος εκείνη την ώρα ώστε η ιδιοκτήτρια να αργήσει να μας εξυπηρετήσει και να έχω όλο το χρόνο να απολαύσω τα φίνα, υπέροχα πράγματα εκεί μέσα.
Καμιά φορά σκέφτομαι ότι αυτό το κάτι που έχω με τα κοσμήματα ξεκίνησε εκεί μέσα. Το καλοκαίρι που ήμουν 13 η μαμά μου μου αγόρασε αυτό το γλυκό ζευγάρι σκουλαρίκια φτιαγμένο από ασήμι και ρινίσματα τυρκουάζ μέσα σε κάποιο διαφανές υλικό - ίσως ρητίνη. Τα λάτρεψα και τα φόρεσα πολύ μέχρι που τα ξέχασα στα βάθη κάποιου συρταριού. Τα ανακάλυψα πάλι πριν λίγα χρόνια και άρχισα να τα φοράω ξανά. Εκείνο το μαγαζί δεν υπάρχει πια αλλά είναι εκπληκτικό πόσο φρέσκα δείχνουν τα σκουλαρίκια 24 χρόνια μετά. Και μου θυμίζουν πάντα το καλοκαίρι.