30 Αυγ 2012

Μετακόμισα

english text 

... και το εννοώ κυριολεκτικά όχι ιντερνετικά. Από την πόλη στην εξοχή. Πριν δύο μήνες περίπου αφήσαμε το σπίτι που νοικιάζαμε σε ένα προάστιο της Αθήνας και ήρθαμε στο εξοχικό μας που βρίσκεται κάπου στην ανατολική ακτή της Αττικής, αφού είχαμε κάνει τις απαραίτητες αλλαγές και βελτιώσεις ώστε να μπορεί να κατοικηθεί μόνιμα.  Η απόφαση πάρθηκε με οικονομικά κριτήρια κυρίως. Είχαμε στο μυαλό μας ότι κάποια μέρα θα κάναμε αυτή την αλλαγή αλλά κάπως αόριστα. Η οικονομική κατάσταση με τις περικοπές μισθών, την παράλογο υψηλή και άδικη φορολόγησηκαι τη συνεχή αβεβαιόητα για το ποια καινούργια τρελά μέτρα θα πέσουν αύριο στο κεφάλι μας επέβαλαν την απόφαση. Το να ελευθερώσειςοσ τον μηνιαίο προυπολογισμό από ένα ποσό τόσο υψηλό όσο ένα ενοίκιο είναι πολύ σημαντικό. Βέβαια τα έξοδά μας για να βελτιώσουμε το σπίτι υπερβαίνουν το ενοίκιο που πληρώναμε πριν αλλά ξέρουμε ότι δεν θα είναι για πάντα και ότι ξοδεύονται για εμάς και τα παιδιά μας.

Μετακομίσαμε μέσα στο καλοκαίρι έτσι ώστε το όλο πράγμα να έρθει μαλακά σαν να φεύγαμε άλλη μια φορά για διακοπές. Για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι ενθουσιασμένη με την αλλαγή, πραγματικά μου άρεσε η ζωή μας στην παλιά μας γειτονιά και μου λείπει ήδη. Το να ζεις εδώ το καλοκαίρι είναι ωραία, ο κήπος είναι μεγάλος, η θάλασσα είναι κοντά αλλά ο Σεπτέμβρης είναι σχεδόν εδώ, τα σχολεία ανοίγουν και θα πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή, να κάνουμε καινούργιους φίλους και να μάθουμε καινούργιους τρόπους και να συνηθίσουμε καινούργια πράγματα. Αυτού του είδους οι αλλαγές δεν είναι το αγαπημένο μου σημείο. Θα έλεγα ότι είμαι λυπημένη. Ξέρω ότι κάποιοι θα το θεωρήσουν γελοίο, είμαστε μόλις 42 χλμ. μακριά από το κέντρο της Αθήνας, αλλά πιστέψτε με, για κάποιον που μεγάλωσε μέσα στην πόλη είναι τεράστιο άλμα. Πώς να το εξηγήσω, προτιμώ να βλέπω φώτα και αυτοκίνητα και κόσμο να πηγαινοέρχεται έξω από το κατώφλι μου όταν βγαίνω από το να ακούω μόνο τον αέρα να φυσάει ανάμεσα στα φύλλα και μακρινά γαβγίσματα σκύλων. Είναι η ερημιά που έρχεται με τον χειμώνα που με τρομάζει περισσότερο.

Μέσα σε αυτή την κατάσταση από την άλλη μεριά υπάρχει και κάτι που μου ανεβάζει το ηθικό. Ένα ολόκληρο καινούργιο / παλιό σπίτι (περισσότερα γι'αυτό το σπίτι σε επόμενες αναρτήσεις) που πρέπει να οργανωθεί, να διακοσμηθεί και κυρίως να γίνει σπιτικό. Η αίσθηση ότι το σπίτι είναι δικό σου και μπορείς να κάνεις ότι θέλεις μ'αυτό χωρίς περιορισμούς είναι ανεκτίμητη. Μπορείτε να φανταστείτε την λίστα με τα projects που θέλω να πραγματοποιήσω. Προσθέτω do - it - yourself κατασκευές κάθε μέρα και σύντομα θα αρχίσω να αναρτώ τις δημιουργίες μου.  Νομίζω ότι έχω πράγματα να βάψω, φτιάξω, ανασκευάσω και μετατρέψω για τουλάχιστο ένα χρόνο από τώρα. Γι' αυτό μην απομακρυνθείτε, θα το διασκεδάσουμε.

Θα ήθελα να ακούσω από σας αν είχατε ποτέ την εμπειρία μιας μεγάλης μετακόμισης, από την πόλη στην εξοχή ή το αντίστροφο. Σας ενθουσίασε ή σας τρόμαξε; Κάνατε κάτι ιδιαίτερο για να το χειριστείτε ή απλώς αφήσατε τον καιρό να περάσει; 

8 σχόλια:

Wise Owl είπε...

Εχω βιώσει κάτι παρόμοιο όταν έπρεπε να μετακομίσω για να σπουδάσω στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι τα 18 μου ζούσα σε μια μικρή πόλη της επαρχίας και έπρεπε να προσαρμοστώ στους ρυθμούς και στον τρόπο ζωής της μεγάλης πόλης. Ακριβώς το αντίθετο από σένα δηλαδή!:) Σήμερα, τρία χρόνια μετά και ακόμα δυσκολεύομαι να διαλέξω ανάμεσα σε συμπρωτεύουσα και επαρχία. Όταν βρίσκομαι στην πόλη μου δε θέλω να φύγω και όταν γυρνάω στη θεσσαλονίκη εκτιμώ παραπάνω αυτά που δε βρίσκω εύκολα αλλού. Πιστεύω πως κάθε περιοχή έχει τα θετικά και τα αρνητικά της και θα σε συμβούλευα να προσπαθήσεις να εστιάσεις στα θετικά που θα έρθουν στη ζωή σου με αυτή τη μετακόμιση παρά σε όσα έχασες από τη ζωή στην Αθήνα. Κάθε αλλαγή είναι δύσκολη, αλλά πιστεύω πως με τον καιρό θα συνηθίσεις και δε θα το σκέφτεσαι τόσο! Ανυπομονώ να δω τι ετοιμάζεις! Αθηνά!

Taelia88 είπε...

Κι εγώ λόγω σπουδών έφυγα από το χωριό μου για πόλη. Εμένα πάλι, με τρόμαζε το να ξέρω πως υπάρχουν τόσοι πολλοί άγνωστοι γύρω μου, το πως ότι και να πάθω δεν θα με ακούσει ή νοιαστεί κανείς.. Κι αυτή τη φασαρία, που λες πως επιζητάς, δεν την άντεχα καθόλου! Έκανα αρκετές εβδομάδες να νιώσω ασφάλεια και να κοιμηθώ ένα ολόκληρο βραδύ χωρίς να πεταχτώ από διάφορους θορύβους μέσα στην νύχτα! Πιστεύω θα το συνηθίσεις, όπως συνήθισα κι εγώ!
Να ξέρεις, η ζωή στην εξοχή, έστω κι αν αυτή είναι αρκετά κοντά στο κέντρο της Αθήνας, έχει άλλους ρυθμούς! Επίσης, τα παιδιά, πιστεύω, θα μεγαλώσουν πιο όμορφα εκεί!! Όπως λέει και η Αθηνά πιο πάνω! Εστίασε στα θετικά!!
Περιμένω να δω τις κατασκευές σου!!
Να έχεις ένα όμορφο σ/κο!!

Riccie Finestra είπε...

κάνατε πολύ καλά και μπράβο...εγώ δεν το έχω κάνει (ακόμη) αλλά με βλέπω λίαν συντόμως...σίγουρα η προσαρμογή δεν είναι εύκολη...και θα έχει σκαμπανεβάσματα...ο καιρός θα δείξει αν αντέχεις ή όχι...σε κάθε περίπτωση όμως όλα γίνονται για τα παιδιά, έτσι δεν είναι??? αν για αυτά είναι καλύτερα (που είναι), τότε όλοι εμείς πρέπει να προσαρμοστούμε...η πόλη είναι πρέζα είναι δεδομένο, αλλά οκ, δεν είστε και τόσο μακρυά εν τέλει...τί να πουν άλλοι σε νησιά, βουνά κα απόμερα χωριά...
η αποκέντρωση έχει πάντως ξεκινήσει!
την καλημέρα μου

TinaA είπε...

Τί να πουν κι άλλοι που ξενιτεύονται και τ'αφήνουν όλα πίσω, συμφωνώ. Και βέβαια πρέπει να εστιάζεις στα θετικά, όπως σε όλες τις περιπτώσεις, αλλιώς δεν κάνεις τίποτα σ'αυτη τη ζωή.

Zoe είπε...

Χαίρομαι πάρα πολύ για σένα!!! Ανάλογη εμπειρία είχα κι εγώ, αλλά εγώ ήθελα πολύ να γίνει...
Στις 24 Σεπτέμβρη 2012 μετακομίσαμε κι εμείς από το Ίλιον της Αττικής για τα Γιάννενα!!! Κοντεύουμε ένα χρόνο σχεδόν εδώ, δηλαδή!!! Ήταν κάτι που το θέλαμε εδώ και χρόνια, αλλά η ίδια κρίση ήταν η αιτία που το κάναμε πράξη!!
Δε μου λείπει καθόλου η Αθήνα κι αν δεν ζούσαν τα αδέρφια μας κι οι φίλοι μιας ζωής εκεί, θα προτιμούσα να μην την ξανάβλεπα ποτέ!! Ούτε να την ξαναμύριζα...
Τώρα σε ότι αφορά στη ζωή εδώ, τα πράγματα είναι σαφώς πιο όμορφα αλλά και πιο δύσκολα σε κάποια πράγματα...
Πιο δύσκολα γιατί, αναγκαστήκαμε να αφήσουμε ένα σπίτι που είναι δικό μας, και το είχαμε ανακαινίσει σχεδόν μόνοι μας, και να έρθουμε σε ένα όμορφο αλλά με ενοίκιο σπίτι... Επίσης, αφήσαμε φίλους κι ήρθαμε σε μια πόλη, και παρά το γεγονός ότι καταγόμαστε από εδώ, δεν έχουμε σχεδόν κανέναν... Είναι πολύ καταθλιπτικό, να δημιουργείς ένα ζεστό σπιτικό, αλλά να μη χτυπάει ποτέ κανείς την πόρτα σου (πράγμα που στην Αθήνα γινόταν συνεχώς)... Επιπλέον, εγώ δυσκολεύτηκα πολύ να βρώ δουλειά, αλλά τώρα έχω δύο και τρέχω σαν το Βέγγο!!! :)
Κι όσο για τα παιδιά, δύο έφηβες, που γκρίνιαζαν συνεχώς όταν ήρθαμε, τώρα δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για ενδεχόμενο επιστροφής!!
Πιο όμορφα εδώ λοιπόν, γιατί είναι άλλο να ανοίγεις το παράθυρό σου το πρωί και να βλέπεις λουλουδιασμένα/χιονισμένα/βρεγμένα κλπ λιβάδια και σκόρπιες μονοκατοικίες, κι άλλο να ανοίγεις και να βλέπεις τον απεριποίητο τοίχο του απέναντι κι ο ήλιος να μη σε βλέπει ποτέ!! (και σκέψου ότι εκεί, ζούσαμε σε μονοκατοικία!!) Και εκτός αυτού, τα Γιάννενα είναι μια υπέροχη πόλη, που συγκεντρώνει πολλή καλοδιατηρημένη "παλιατζούρα" (παλιά κτίρια κλπ) σε ένα υπέροχα ενδιαφέρον φυσικό τοπίο... Επίσης, περάσαμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι-θαύμα, καθώς κοιμόμαστε ΚΑΘΕ βράδυ χωρίς κλιματιστικό!! Δροσιά απίστευτη - καμία σχέση με την καυτή πατάτα-Αθήνα!
Κάθε πρωί ξυπνάω με κουδουνάκια προβάτων και δε με εκνευρίζει καθόλου! Λίγο με τα σκυλιά το βράδυ έχω θέμα, αλλά αυτό ίσχυε και στην Αθήνα, οπότε θα το συνηθίσω, που θα μου πάει... :)
Συμφωνώντας με τους από πάνω, σου λέω να το δείς θετικά και σε όποια δυσκολία παρουσιάζεται, να σκέφτεσαι ότι είσαι δυνατή και σε έναν πιο όμορφο τόπο, θα καταφέρεις πολύ περισσότερα... Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, ναι?
Κι επειδή θέλω να παρακολουθώ τις αλλαγές σου, θα σε προσθέσω στα φιλικά μου ιστολόγια...
Αυτά... Σόρρυ για το "σεντόνι"-σχόλιο, αλλά μου βγήκε σαν μια ανάσα... Ανακούφισης!! :)
Χαίρομαι που υπάρχουν κι άλλοι σαν εμάς κι ελπίζω να τα λέμε!!
xxx

Joan είπε...

μεγαλη αλλαγη πραγματικα!
κ εγω ειχα περασει μια παρομοια,οταν σπουδαζα στα γιαννενα.Στην αρχη ηταν πολυ δυσκολα,μου ελειπε η παλια μου ζωη κ γειτονια..
Λιγος καιρος περασε ομως για να κανω παρεες και να συνηθισω.Τελικα μου αρεσε αυτη η ηρεμια,πολυ!Τωρα μου λειπει!
Θα το συνηθισετε μολις μπειτε σε ενα ρυθμο!
οι αλλαγες ειναι καλες κ χρειαζονται! :)

TinaA είπε...

Διαβάζω με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον τα σχόλια/εμπειρίες σας. (και δεν με πειράζει καθόλου να είναι μακροσκελή).
Ήδη μου έχει φύγει ένα πολύ μεγάλο βάρος, δύο μέρες στο καινούργιο σχολείο και τα παιδιά μου είναι πολύ χαρούμενα. Και το φθινόπωρο είναι πολύ όμορφα εδώ, ίσως πιο ωραία και από το καλοκαίρι.

Σοφία είπε...

Μόλις σήμερα ανακάλυψα το blog σου (μέσω του αγαπημένου rdeco), είναι πολύ όμορφο.
Έχω ταυτιστεί απόλυτα μαζί σου πριν από ακριβώς 2 χρόνια, όταν από το διαμέρισμα μας στο κέντρο μετακομίσαμε στο εξωχικό (κάπου εκεί, κοντά σε σας- ανατολικά και 42 χλμ!). Το σοκ ήταν τεράστιο συν το γεγονός οτι περίμενα το πρώτο μου παιδί. Όντας παιδί της πόλης, στην αρχή ενθουσιάστηκα με την αλλαγή- καθώς μου αρέσουν οι αλλαγές-και στη συνέχεια και όταν τελικά γέννησα μετά από 2 μήνες πέρασα πάρα πολύ δύσκολα, μακριά από αγαπημένους και φίλους (που μέχρι τότε η πρόσβαση μεταξύ μας ήταν εύκολη) και κλεισμένη μέσα. Μετά τον έναν χρόνο του γιου μου και όταν πια γύρισα στη δουλειά μου, άρχισα να βλέπω διαφορετικά τα πράγματα και να συνηθίζω τους ρυθμούς. Τώρα δύσκολα θα επέστρεφα στο κέντρο της πόλης και όταν πηγαίνω στη δουλειά κλείνω πάντα τα παράθυρα γιατί με ενοχλεί το καυσαέριο. Ακόμα δεν έχω συνηθίσει απόλυτα αλλά μου αρέσει πολύ περισσότερο ελπίζω με τον καιρό και δημιουργώντας περισσότερες παρέες να γίνει ακόμα πιο εύκολο! Υπομονή λοιπόν και απ'οτι βλέπω στα μετέπειτα σχόλια σου ήδη τα πράγματα είναι καλύτερα!